Gemeentelijk re-integratiebeleid vergeleken

Onderzoeksdoel en vraagstelling

Wat kunnen gemeenten en andere betrokkenen leren van de uitkomst van gemeentelijke onderzoeken naar resultaten en uitvoering van het re-integratiebeleid?

Samenvatting en conclusie

Re-integratie kan efficiënter en effectiever vormgegeven worden, zo blijkt uit deze literatuurstudie. In de rapportage zijn 74 gemeentelijke onderzoeken met elkaar vergeleken. Aangezien re-integratiemiddelen door bezuinigingen nog selectiever ingezet moeten worden, is het belangrijk dat bij re-integratie betrokken partijen deze kennis met elkaar delen. Verschillende onderwerpen worden in dit rapport onder de loep nemen. Eén daarvan is Work First. Het blijkt dat bij dit re-integratie-instrument de kans op uitstroom uit de uitkering toeneemt als de bijstandsgerechtigden zoveel mogelijk in een echte werkomgeving terechtkomen. Die mensen vinden ook sneller een baan als gemeenten veel aandacht besteden aan sollicitatietraining, zoekbegeleiding en scholing. Ook een streng verzuimbeleid werpt zijn vruchten af. Voor groepen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt blijkt uitbesteding effectiever als private re-integratiebedrijven over specifieke knowhow beschikken. Daarbij geldt dat bij uitbesteding een afrekening op output (no cure, no pay) het beste is bij groepen klanten die geen meervoudige problemen hebben. Voor mensen die met meervoudige problemen kampen is afrekening op input (inspanningsverplichting) geschikter. Gemeenten kunnen activiteiten voor klanten met een korte afstand tot de arbeidsmarkt beter zelf uitvoeren. Een andere uitkomst van het onderzoek is de volgende. Mensen met een uitkering die onvoldoende productief zijn om het minimumloon te verdienen, kunnen makkelijker aan het werk worden geholpen indien deze lagere productiviteit wordt gecompenseerd. Wanneer de kosten van deze compensatie lager zijn dan de kosten van de uitkering, profiteren overheid, werkgever én de nieuwe werknemer.