Gemeentelijke afdoening, de laatste schakel in de handhavingsketen
De Wet werk en bijstand heeft tot doel om personen die een uitkering ontvangen op grond van deze wet te ondersteunen bij arbeidsinschakeling zodat zij zelf kunnen voorzien in de kosten van bestaan. Daarnaast biedt de WWB een inkomenswaarborg in die situaties waarbij dit nog niet is gelukt.
Onderzoeksdoel en vraagstelling
In dit onderzoek zal de inspectie vaststellen hoe gemeenten reageren op geconstateerde fraude en wat de uitvoering van het beleid oplevert.
Samenvatting en conclusie
De Wet werk en bijstand heeft tot doel om personen die een uitkering ontvangen op grond van deze wet te ondersteunen bij arbeidsinschakeling zodat zij zelf kunnen voorzien in de kosten van bestaan. Daarnaast biedt de WWB een inkomenswaarborg in die situaties waarbij dit nog niet is gelukt. Om ervoor te zorgen dat alleen die personen bijstand ontvangen die hier ook daadwerkelijk recht op hebben ondernemen gemeenten diverse activiteiten binnen de zogeheten handhavingsketen: preventie, controle, opsporing en afdoening. In dit rapport geeft de Inspectie haar oordeel over de wijze waarop gemeenten invulling geven aan de laatste schakel van de handhavingsketen, de afdoening. Uit het onderzoek blijkt dat zestig procent van de gemeenten altijd bijstand terugvordert die door informatiefraude ten onrechte is verstrekt. Veertig procent doet dat niet altijd: het gaat dan vaak om 'kruimelbedragen', meestal in combinatie met hoge incassokosten. Gemeenten hebben de bevoegdheid om ten onrechte betaalde bijstand terug te vorderen, maar zijn dit niet verplicht. Dat gemeenten bepaalde normschendingen niet bestraffen, kan bijvoorbeeld vanuit kosten-baten overwegingen begrijpelijk zijn. IWI wijst op het risico dat dit tegelijkertijd het draagvlak voor instandhouding van de sociale zekerheid bij de burger kan aantasten. Bron: Bibliotheek SZW